ปัญหาสำคัญที่สุดในภาษาไทยสำหรับนักเรียนระดับมัธยมศึกษา ๒

ต่อ ๑ 

                              เสียงที่พูด เช่นที่กระผมประสบมาเองคือ เขียนคำว่าข้าวต้มเครื่องใน เป็นข้าวต้มเคื่องใน หากจะกล่าวว่าปัญหาการใช้ภาษาไทยนี้เป็นปัญหาที่ไม่หนักหนานักสิ่งที่จะตามาก็คืออีกไม่นานภาษาไทยจะสูญเสียคำในภาษาไปอีกมาด้วยการที่ไม่ออกเสียงพูดและอ่านให้ถูกต้อง ปัญหาต่อไปที่นักเรียนชั้นมัธยมฯมักใช้กันผิดหรือมีปัญหากันบ่อยคือการใช้อักษรแทนเสียงด้วยตัวเดียวกัน เช่น เขียนคำว่าเธอ เป็น เทอ เป็นต้นและเขียนภาษาไทยให้กลายเสียงหรือกลายหลักการเขียน เช่น เขียน ใจ เป็น จัย  ,   เขียน กัน   เป็น  กัลล ,  เขียน ใคร เป็น  คัย   แม้ว่าการเขียนภาษานี้จะเกิดเฉพาะกลุ่มผู้ใช้อินเตอร์เน็ท และเป็นภาษาที่มาง่ายไปง่ายเพราะเป็นภาษาวัยรุ่น แต่ก็นับว่าเป็นปัญหาใหญ่อย่างหนึ่ง  

                          หากภาษาเขียนเหล่านั้นเกิดขึ้นเฉพาะในเครือข่ายออนไลน์คงจะไม่มีปัญหามากนักแต่หากมันไปปรากฏการใช้ในการตอบคำถามบนข้อสอบ ปรากฏการใช้ในโรงเรียนและปรากฏการใช้ในกลุ่มบุคคลที่เป็นบุคคลสาธารณะเช่นกลุ่มดารา และวงการเพลง ภาษาเหล่านั้นจะเพิ่มทวีอธิพลปัญหาในด้านภาษามากขึ้น แม้ว่าการกลายของภาษาจะเป็นเครื่องยืนยันความคงอยู่ของภาษา ภาษาไทยยังเป็นภาษาที่ผู้คนใช้อยู่และยังไม่ตาย แต่หากเราไม่สามารถกระตุ้นเตือนกลุ่มบุคคลโดยเฉพาะกลุ่มนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาให้เห็นความสำคัญได้ ภาษาไทยจะมีแนวโน้มเสื่อมถอยลงอย่างมาก นักเรียนบางคนกล่าวว่าภาษาไทยเป็นภาษาที่ยากต่อความเข้าใจ พ่อแม่ผู้ปกครองบางท่านไม่เห็นความสำคัญของการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้อง เพราะมองว่าภาษาไทยเป็นภาษาประจำชาติและเป็นภาษาแม่ แม้ไม่มีการเรียนการสอนก็อาจจะสามารถพูดได้ และปัญหาการใช้ภาษาไทยในปัจจุบันโดยไม่เอยกล่าวเฉพาะกลุ่มนักเรียนมัธยม ฯ 

                          กล่าวโดยรอบเราจะเห็นว่าที่ปัญหาการใช้ภาษาไทยในปัจจุบันไม่สามรรถแก้ไขได้ดี ถูกต้องและตรงจุด สาเหตุสำคัญไม่ใช่การที่นักเรียนหรือประชาชนใช้ภาษาไทยไม่ถูกต้อง เขียน อ่าน พูด ผิด ไม่ แต่เป็นเพราะคนไทยมีความคิดเห็นว่าภาษาไทยไม่มีความสำคัญต่อการรับรู้ บ้างท่านมีทัศนะว่าผู้เก่งภาษาต่างประเทศ เช่น ภาษาอังกฤษ เท่านั้นจึงเป็นคนเก่งหรือบางท่านเห็นว่าต้องส่งเสริมให้เด็กไทยได้ไปแข่งขัน เชาว์คณิต  วิทยาศาสตร์ โอลิมปิกเท่านั้นจึงเป็นคนเก่ง ผู้ใหญ่ในวงการศึกษาบางท่าน แสดงความยินดีเฉพาะนักเรียนที่เก่งด้านวิชาการ และภาษาต่างประเทศแต่หากมีนักเรียนคนใดเก่งภาษาไทย ก็มักไม่มีการชมเชยเท่าที่ควร หากจะกล่าวว่านี่คือปัญหาที่ทำให้นักเรียนไทยและคนไทยไม่เห็นความสำคัญของภาษาไทยใช่หรือไม่ อาจจะกล่าวว่าใช่ เพียงแต่ผู้ที่ก่อให้เกิดปัญหาในด้านภาษาไทยทั้งในระดับโรงเรียน และระดับประเทศมาจากทัศนะของบุคคลนั้น ๆ เอง ดังนั้นหากจะกล่าวถึงปัญหาและโทษปัญหาแก่บุคคลใด ย่อมไม่สามารถกล่าวได้ชัดเจน 

                            แม้ว่าในตอนท้ายนี้อาจไม่เกี่ยวข้องกับการที่เกิดปัญหาการใช้ภาษาไทยในระดับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาก็ตาม แต่ที่ต้องกล่าวถึงด้วยที่ปัญหาใดปัญหาหนึ่งที่เกิดขึ้นมักจะมีอธิพล มูลปัญหาต่าง ๆ ประกอบกันขึ้นมาด้วย เราจึงไม่อาจกล่าวโทษหรือมองนักเรียนในชั้นมัธยมศึกษาว่าเป็นผู้ผิด แต่ควรกล่าวว่าการที่นักเรียนในชั้นมัธยมศึกษามีแนวโน้มการใช้ภาษาที่ผิดมากขึ้นขึ้นอยู่กับปัจจัยอื่น ๆ  ภายนอกที่มีอธิพลหลักและรองเป็นเหตุอยู่